Kabul ediyorum kendi gözyaşınla buluşmak
Yaşlandıkça daha zor daha sebepsiz oluyor / Gelmiyorum…


Kırmızıyım
Gözlerim Karşıyaka çarşısı
Sahileyse bin adım kaldı
Gümüş çentikler yüreğimin orta yerinde
Şah damarım sağır ediyor sonbahar kokularını
Vitrinlerse önlerinden geçtikçe dudaklarıma küpeşte örüyor
Tanrının kıymığı kanatıyor belki de avuçlarımı
Rüzgârsa çok hüzünlü dokunuyor
Karşı tarafı olmayan bir şiir gibiyim
Kalkmaya hazırlanan vapur çanından arınmış sessizlikle
Telaşsız
Bekleme diyorum, bekleme diğer yanım gelmiyorum


Yunus Emre’nin küfürbaz çocuklarının arasında açıyorum kanatlarımı
Kelimelerim bir genç kız haremi
Ağzımın içi La Fontaine’nin paslı masal notası
Kabardıkça deniz
Kabardıkça ecdadımı bile tanımıyorum


Kırmızıyım
Gözlerim Karşıyaka çarşısı
Bir sağa bir sola
Bir camiye bir kiliseye sallanıyorum
Ben böyle hainlik tanımadım
Boynunda ölmeyi bile beceremedim biliyorum
Saat kulesi yerinde duruyor mudur acaba
Yine aynı yorgunlukta mıdır incir ağaçlarının dibi
Eteğinin altı
Boyası sıyrılmış emekliye ayrılan atlıkarıncalar
Evsizler
Anlama diyorum, anlama
Her akşam haberi bir porno gürültüsü
Birbirinin benzeri işte, izlemiyorum


Biliyor musun sevgilim; öğrendim
Hiçbir şair bir şiir için ölmezmiş
Bir şiirde defalarca ölebileninmiş şiir
Benimse gözlerim kırmızı
Bitli güvercinler gibi
Sahile çıkmayı öğrenebilmiş bir Karşıyaka çıkmazı


…/…


Ki aşka çıkan tek yaka vardır
O’da bir deplasmandır
Karşıyaka…








.