5
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2015
Okunma
Utanma dön çehreni
Bahara küsüşümün yıldönümü
Hazan da bitti
Mevsim karakışa gebe
Güneş cılız
Sert poyrazlar yıkımda yine.
Kardan adamlar yaratmışsın
Kömür karası gözlerinde yitmişlik
Ateş topu salınmış yüreğine,
İçten içe tüketen
Maskarası çocukların üşüyen ellerinde
Boynunda hasretin kemendi
Bağa gerek yok bağlandığından öte
Bir cadının gölgesi düşüyor tenine
Yarattığı kıyımı süpürmüş sıkıştırıyor
Göğsündeki kafese
Gülümsüyor son kez bal köpüğü gözlerine
Bakakalıyor hüzünle geçmişine
Hazırdır tanla gelen hüzne
Hazırdır şafağın sunduğu renge
El pençe divanda doğan güne
Hazırdır yazılan kadere
Utanma dön çehreni dön bak son kez eserine
Resimle..
Her karede bir yıkım izi,
Kara çalınmış beyaz teninde
Camdan bakan minik bir yürek sorar ebe-beyin(e)
Erimiş anne.. kardan adamın suçu ne
Sessizlikte çığlıktır dönen geriye
O vefasız bir yarenden yare son hediye…
Can Cezayir Aydemir
5.0
100% (5)