Belki de suskun kalışındır içimi bu kadar acıtan
Bastığım her yerde ayak izlerim silik

Bir düşün kırıklıklarını toplarken yüreğimden
En çokta sevdiğim yanlarından vuruluyorum

İç kanamalı bir romantiğim beklide

Gülümsediğin yanlarını unuttuğun tarafından gülümseseydin keşke


Benimki bir serin huzur,
bir suskun kabulleniş,
şiirlerin eşlik ettiği bir bekleyiş



Ürkek nefesinin kesik kesik attığı adımları sayıyorum
Yüzüme sıvazladığın titrek ellerini özlüyorum sevgili


Belki de ölmeliyim bu öykünün sonunda
Varlığında ,yokluğunun koynunda

Cennetinden kovulduğumdan bu yana,
bu elmada her ısırık için bir günah var dediler
Sudayken hiçbir balığın canı yanmazmış,
bir zokanın ucundaki vuslata ölüm çırpınışını tatmadan

Belki de
Arkamı dönüp gitmeliyim
Bekleyişler özleyişler yağmalarken bedenimi
Ruhum çıplaktı so/belenmişti acıyla dört bir yanım
Bir duvar çatlağından sızabilseydim keşke

Bu şehrin ırmakları ruhu mu yıkar mı? bilmem
Kısa yollar uzakları göğsüme taşır taşırda ,Sığar mı? Bilmem

Dilimin ucunda yalayıp yuttum gel demeyi

Buğulu camlardan dışarıya dalan bakışlarıma uğramayı ihmal etmeseydin keşke

Gözlerimi kapasam dalgaların sesini duyacaktım
Tiz çığlıklar kopardı martılar ince telden

Gözlerimden süzülen ince bir çiğ tanesisin
Tadını tuzunu dudaklarımda hissettiğim

Göçebe bir ruhu umman bile hapsedemez

Kendini kandırmak güllerden bile güzel kokar bilir misin sevgili

Dipsiz bir kuyunun en kuytusuna itildim
Yusuf gibi Bir avuntumda yoktu
Bir ses bir dokunuş geçerken rüyalardan
Güneşin doğmayı unuttuğu tan yerinde,
kaybedişe şarkılar söylüyorum şimdi

Ne çok acıttın ruhumu
Ne çok kanattın yüreğimi
Su lekesi gibi silinmiyor anılar

Şimdilerde

Bu kent suçlu bir çocuğu ağırlar gibi,GİT der bana


Can Cezayir AYDEMİR