İzimi arama efulim
Yol meçhul
Uğrak giz
Umut prangalı
Çorak toprakların suya özlemi yüreğimde
Yosun yeşili özlem
Gece zifiri hüzün
Baldıran zehri yokluğun

Umudunda adı yok
İçimin dehlizlerinde yol alır
Müebbet yemiş çığlıklarım
kaya suskusu

yokluğunda efulim
Uğurladım dört mevsimi
Mevsimsiz yaşıyorum yarınları
İzlerim silik
Cismim yitik
Umudum bitik

Gel! Desem
Gelirimsin?
Gecenin en tenha vakitlerinde
Hadi
Çık gel
Bitmeli bu hüzün
Bitmeli bu keder bitmeli

Bak!
Gökyüzü mavi yıldızlar parlak
Bu mevsim bir daha gelmeyecek sanki
Bekletme çık gel

Belki iki bardak çay içeriz
Gözlerimin sen dem tutan kahvesinden
Belki o çok sevdiğin yağmurlarda yağar
Islanırız sırılsıklam
Şimşekler çakar gözbebeklerimizde
Sığınırız bir kayanın yosun tutmuş gövdesine
Bir kaç damlasına doyarız kana kana
Özlüyorum efulim
Özlüyorum sadece
Çık gel

Yokluğunda ne dik başlı duruşum
Nede herkesi kıskandıran gururum
Seni geri getirmeye yetmiyor
Yazgıya boyun eğip
Kadere iman ettim
Ben her şeyden geçtim
Bir senden geçemedim

Sen yağmur sesini severdin
Birde
Bozkırların yamaçlarındaki kırını
Ben okyanusta yosun yeşilini
Hadi çık gel
Gelede kaybolalım
Uçsuz bucaksız derinliklerinde.

Can Cezayir AYDEMİR