1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
994
Okunma
Sokak lambalarının sarartılmış aydınlığında soluyorum hayatı..
Biraz sonra karartılmış insan silüetleri geçiyor ufuktan..
Köhne yalnızlığıma ucuz ayak seslerim eşlik ediyor..
Ve tüyleri ürperten bir rüzgar uğultusuyla konuşuyorum..
"Dünyanın ortasında kayboldum, savur beni.."
Gök kubbede kuşlar asılı kalmış..
Yer yüzü çiçek vermiyor..
Nehirler desen aynı..
Hep aynı şarkıyı söylüyor..
Konuşursam kıyameti kopacak kelimelerin..
Susarsam dilim kopsun..
Sen diyor bir palyoço..
Ve gülüyor..
"Sen bu şehirde yoksun.."
Fikret İZGİ
5.0
100% (4)
Cevap Yaz