Bir gecedir ayrılık bütün karanlığı ile
Hasret akşamlarına ev sahibesi
Çalmasada duyulur bir hüzzam bestesi
Söylemesede dil efkar katar en hareketli parçalara
Her şarkı sonuna bir söz mıhlar;
"Nereden sevdim o zalimi"

O vakit bir sis çöker hücrene
Ölümü andıran beyaz bir perde
Ölüyorum dersinde sevdiğine
Lâl bakar soğuk taş duvar
İşitmez olur duyan bütün kulaklar
Çaresizliğine ağlarsın ve ısırarak kanatırsın dudaklarını
"İşte böyle! İşte böyle! Anamayın bir daha o zalim adını.."

Anmasa dudaklar çare sanarsın
Duymasada kulaklar adını..
Oturur unuttum işte diye avunursun
Düşünceler kanatır, hayali yakar viran edilmiş gönül vârını
Düşünmek istesende bu işten azcıkta olsun kârını
Kaybettiğine ağlarsın ve ona adarsın..
Sermaye efkârını..
Kızarsın kendine..
Kızarsın aciz iradene..
Gitti işte bitti bu kadardı diye bağıramazsın bile
Aks eden sesini duyacağın yalnızlık sinmiş evine..

Korktuğundur başına gelen ve hatta korktuğundur rüyalarına giren..
Geceleri uykusuzdur bilesin..
Bilesin ki hayalidir yastığına sinen..
Gözünü açarsın karşındadır..
Tavana dikersin gözlerini, tavan gün batımı boyanmış, ufkundadır..
Dar gelir yüreğine göğüs kafesin
Sancılıdır gün tüketmelerin, kanamalıdır göz yaşların..
Seni anlatmayan şarkı yoktur artık kulağına çalınan
Her ayrılık sana benzemektedir
Hazan mevsimi senin için vardır
Kar bir senin saçlarına rengini verir
Yağmur bir senin ağladığın şehre düşer..
Ve çocuklar bile bir senin haline güler..
Herkes sana bakıyordur kınarcasına..
Saklanarak, korkarak, ağlayarak, kanayarak gidersin yarınlarına..
Sükût etmiş dudakların ama isyandır bakışların..
Haykırır kahredersin dünyaya..
Ama bilki iki yol var bu durumda.
Birinin ucu sefalete çıkar ve ölüm bir köşe başında
Diğeri kabullenebilmek ve sarılmak sımsıkı hayata..
Giden taraftır kaybeden..
Kaybeden sen olma!

Fikret İZGİ