Tedavülden kalkmış sözcükler var dilimde..
Bir mermi çığlığı gibi zihnimde yankılanıyor..
Ve parmaklarımın arasından kayıp gidiyor zaman..
Yorgun düşler, kasvetli türküler mırıldanıyor.

Bu sıcak, kesif kokuyu anımsıyorum..
Korkuyu kamçılıyordu o cellat..
Peşimde dört nala it sürüsü..
Titreyen bacaklarımın çözülen düğümü..
Anne şefkatinde bir gönül örtüsü..
Sonra sigara kokusuyla yoğrulmuş duvarların nemli süsü..

Zindanları kıskandırıyor işkencelerim..
Esareti kabullenemem, gerçek bir asker gibi kendimi öldürmeliyim..
Yavaş yavaş sinsice..
Yaptığım her hataya bir bedel ödeyerek belkide..

Şimdi zincirlere vurmalıyım içimdeki seni..
Ve söylediğin her sözün açtığı yarayı dağlamalıyım..
İtiraflar bir biri ardına gelmeli..
Ağlamalıyım..
"Ben yaptım affet beni"
Belki o zaman affederim kendimi..

Tedavülden kalkmış sözcükler var dilimde..
Şarkılar şiirlerinden bağımsız anlatırlar halimi..
Utanmak mı?
Tutmasa şiirler elimden, gömerim ellerimle kendimi..

Fikret İZGİ