Ağlamayı yasakladım gözlerime
Kurutacak pınarım kalmadı artık
Şimdi sırtımı kendi benliğime dayama zamanı
Dik adımlarla geleceğin merdivenlerini çıkma
Düşüncede, sessizce kalkma zamanı yerden.





Çok değildi daha dün, gecenin ayazı vururken yüreğime
Üşürdü yalnızlık
Korkular duvar diplerinde sessizce kıvrılıp
Günün ışıklarının açmasını beklerdi odamın penceresinde.
Bense suçlu bir aşık gibi
Yasak meyveleri ısırırdım dalında olmadan.





Çocuk hevesiyle olmayacak yıkıntıların arasında saklanır
Sıyrılan, kanayan bacaklarıma aldırmadan
Ebe olmamanın telaşı ile koşardım
Yakalanma korkusu kalbimin yarış atı ritmini artırır
Ben zevkten dudaklarımı kanatırdım ısırarak.





Şimdi büyüdüm artık..
Büyümenin alçak sızlamaları dermanımı kesti
Kasvetli bir bulut gelip tam tepeme çöreklendi
Yağmadı Allahın cezası, yağmadı ki
Gözlerimden sel olup yıksaydı bentlerimi
Bu kadar şımarmazdı yıldızların altında ki aşk.





Dur dedim zaman, dur
Bekle beni, ölecek hayallerim, işleyecek cinayetlerim var daha.
O kadar kolay pes etmem ben
Ne zaman ki doğan gün kapımı tıkırdatmazsa
Ancak o zaman havlu atarım yaşam denilen ringe.









Ayvazım DENİZ