Öyle sessiz ki bu gece anılarım
Artık kapımı aşındırmıyor seviyorum diyen sesin
Yorgunluk çökmüş aşk’a
Bileti kesilmiş çoktan ayrılığın.




Sicim gibi yağan yağmura inat
Benim gözlerimde kara bulutlar resmi geçit yapıyor
Yağamadı gözlerimden
Camların yıkanmasını seyrediyor kirden
Bir de senin çökecek yokluğunu
Benim gönlümün kiri yapışmış kalmış ömrüme
Çıkmıyor.




Çok mu sevdin söyle
Benden çok mu sevdin onu.
Bitti diyen dilin paslanmış vazgeçmenin ağırlığıyla
Sırtında ki bir kamburu atarcasına
Çıkarıp attın beni evimizin ortasına.




Boynumu eğerken kurbanlık koyun gibi zamana
Yılların çizgileri döküldü yerlere
Beyazlaşan saçlarımı çözerken senli gözlerimle
Git dedim arkana bakma,
Yalnız
Kapıyı hızlı çarpma anıların tozları dökülmesin odaya
Diyerek uğurladım seni kalbimden


Tek pişmanlığım gençliğimi vermekti eline.








Buse DENİZ