—kendine bile yetemeyen bir adamım…

Soğuk gecelerde elimde bir ses olurdu;
İçime üflerdim, çünkü çığlıklarım yalnızdı.
Hem sen sadece beni aldatmadın ki/ herkesi biraz,
İmrenilecek bir sevdayı kafesli bir hayata bıraktın…

Kısık bir sesin yamacındayım, korkuyorum
Şimdi “gel” desem, ben başka biri olacağım…
Hani sen “evet” derdin ya, bense olmaz,
Bak şimdi bende aldattım biraz herkesi…

—kendime bir kala döndüm sırtımı her şeye…

Öyle soğuk gecelerde, yıldızlara bakardım
Hasret kokan ay ışığına gölge olurdum da,
Kalırdım… Biraz ben toplardım yakamozdan,
Bak darılma… Ben en çok seni özlerdim, yine de…

Gittin ya uzak bir mevsime/ daha suçluyu soramadım,
Elimde kırık o kadar güz var ki-yağmalıyorum…
Ya ben, kendime bir nehir yaptım/ gülme sakın!
O güz varya… Nehir’e âşık olmuş; suçlu yok yani…

—kendimden kaçtım yine kendime yakalandım…


Emre onbey