bekletilmeye yıllardır alıştım da
ismimi yadırgıyorum, küflü kâğıtlar arasında
kaçıncı kişiyim sırada yaşamaya dizilmiş insanlardan
senden sonra birinciyim sanıyordum
kaçıncı sıradan,kaçıncı sınıftan olursam olayım
hiç umursamıyorum
unutulmaya yıllardır alıştım dolaplar arasında


tümünü yadırgıyorum, nasıl insanlar
imzamı doğru dürüst atamıyorum da
nasıl düşünebiliyorum
bu kasaba odasında
senden, bizden çok kimsesiz yoksulları
sanki tasasız başım
tüm dertleri satın alacak gücüm varmış gibi
anlayamıyorum


dört yanım duvar,her yörem çalı dikenli
yine de çalılı iğde ağaçlarının çiçeklerine bayılıyorum
ark kıyısındaki yaban güllerinin çiçeklerini
dünyaya değişmem
kır çiçekleri duygu kaynağım
ayva çiçeklerimsiz yapamam
ezginliğe yıllardır katlanıyorum da
yapraksız, çiçeksiz, gülsüz yapamam


çaresiz insanları bırakamam dertleriyle söyleşirken
dünyaya dur diyecek gücüm varmış!
yeni duydum, biz yitmezmişiz!
bahçelerden,tarlalardan, kargalardan öte
neler, neler varmış!

iğde çiçeklerinin, ayva çiçeklerinin
güzelliğinden başka güzellik
bulamıyorum!
beni yabana atma,
doğaya sensizliğe bırak/
ma beni umursa!


bilmiyorduk kanunlardaki yerimizi
durmaksızın sigara içmekten başka
birşey bilmeyen adam mı
bizim yolumuzu çizecek
ve bırakacak
karanlık boşluğa!


genç kızlık şiirlerimden