4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1701
Okunma
SABIR;
Bir KARA DİKENİ yutmak,
DİKEN içini parçalayıp GEÇERKENDE, hiç SES çıkarmamakmış..!
Ve bunu;
BAZILARININ
Vefasızlıklarına TAHAMMÜL etmeye çalışırken,
Öğreniyormuş meğer İNSAN..
ve ;
babasız anne olmak
söyleyemediklerimi ünüğüme gizlemeye çalışırken
gözleri sürmeli bin ’sabrı’duvak yapmakmış yüreğe
üfleme !
ey sabrım
sus!
ey kelâm !
benim yerime
sitem et sevdiklerime
duysun cümle âlem
ve ;
babasız anne olmak
söyleyemediklerimi ünüğüme gizlemeye çalışırken
gözleri sürmeli bin ’sabrı’duvak yapmakmış yüreğe
böyledir işte ;
dil ve göz ne kadar saklasa da
içinde yaralı bir acı
en sevdiklerinin
vefasızlıklarına tahammül etmeyi
öğreniyormuş meğer
/.../
Gönül Aydemir Adıgüzel..
22.11.2012
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz