Söyle annem
Bana gebeyken aş erdiğinde toprak mı yedin ?
Bu yüzden mi çapalanmamış şu insan tarlasında
Ömrüm eninden kısalıp boyuna toprağa çekti


Ve sen ey
Sözlerinden nasihatler damlatan Annem
Her kederim tamamdı da söyle neden sevincim noksan
Nicedir pas sızan anıların hayaliyle kandırıyorum kendimi
Erbabıyım çünkü
Dertleri üstüme çekmenin
Birde acıyı bala bulayıp yemenin



Hani her kız çocuğu babasına benzeyen bir eş istermiş ya
Vallahi tallahi’de ben istemedim annem
Sonrası mı?
Karanlığı çekip başıma inatla direniyorum annem


Annem
Bildiğin gibi değil
Hangi kıyısından sussam
Yılgın geçmişimden kalma anıların hırçın feryadı dilimde
Saçlarımda göçmeyen kuşlar üşüyor annem


Annem
Kanatsız meleğim
Ey sütünden iman emdiğim
Sen habersizdin belkide
Ben ise
Ağladım ağladım
Hoyrat zamanlar gibi gözlerimden değil
Yüreğimden kederin en hârlısını döktüm
Annem
Birden
Yürü dedi yürü
Anladım kolumdan tutan kaderimdi
Sürüldüm bir nasipsiz gibi keder’in devasa açlığına annem


Gözlerini kapat
Ve bak
Kızına bak annem
Özlemlerim sabır sandığında çürüdü
Umutlarım terk-i diyar etmeden çehremi
Hangi baharın bahtında sakladıysan geli ver
Geri ver ak-yazımı annem


Gönül Aydemir Adıgüzel.


Şiirimi güne taşıyan yönetime teşekkürler

Senede bir gün değil her gün
Tüm Annelerin Anneler günü kutlu olsun