Koşarak kapatıyorum geçmişe dair ne varsa
Koştukça ıslak yüzümde bir yel üşütüyor tenimi
Ve felç olmuşçasına kalıyor yüz mimiklerim
En yakışan maske bu bana
İfadesiz bir surat
Gülümserken ağlamanın,
Ağlarken gülmenin kandırıcı repliklerini takmıyorum
Ve zoraki ifadelerden ağrımıyor yüz kaslarım…


Bir adım sustursam koşmalarımı,
Çarpacak birer birer nerde yaşanmışsa
Orda kalmamış anlarım
Bu yüzden yetişmem hep bir yerlere
Bu yüzden koşar adımlarım…


Ayağıma dolanıyor ezdiğim sokaklar
Kaçıncı vuruşum bu kendimi karanlığa
Sokak lambalarının isi kapatmıyor
Vücudumdaki çürümüş yara izlerini
Ne kadar kaçsam geceye,
Sırıtıyorlar ışık olup bedenimden…


Her şeyi defnediyorum bu gece
İsimsiz mezartaşları dikiyorum üzerlerine
Bu şehrin katili benim
Ben öldürdüm
Asın artık beni

Beynimle düzüşmekten yoruldum



Canan Korkmaz / İZMİR