kaç gece efkârıma kurban verdim ciğerimi
hızla duman olup kayboldu havada
yavaş yavaş o da terk ediyor beni
farkındayım,
ne dese haklı

defalarca heba ettim gözlerimi de
ağlamak bir yana
onu yazıp, okuyup, seyir etmekle
haklısın gözüm,
sen de git bu göç mevsiminde

anamın sütünü getirdim burnumdan
kendi ellerimle
aşka sadık bir köpek olayım diye!
anam çoktan gitti,
zehir oldu emzirdiği de

ne lanetti şu pişmanlık denen duygu
duvarlara vurmadan parçaladı beynimi
ne fikir kaldı nede zikir
sesimi kaybedeli uzun zaman oldu,
akıl mı kalır bu hengâmede

gitti gidiyor ne varsa seninle doğan
biliyorum,
yerim yurdum olmadı hiçbir zaman
şimdi öz vatanına dönüyor
topraktan gelmiş bir insan

(sormadan edemeyeceğim)

böyle mi sahip çıktın
savaştan çıkıp sana sarılana
yanlış zaman, yanlış insan mı?
oysa sendin onun tüm organları
canını tek acıtan

Gülşen Mavi