Dosttan gelen gül şerbeti,
Döküp gitmek yoktur bizde.
Terk eyleyip hoş sohbeti,
Çıkıp gitmek yoktur bizde.

Yırttım dünya tapusunu,
Yaptım gönül yapısını,
Kırıp dostun kapısını,
Çekip gitmek yoktur bizde.

Çağlar gönlüm coşa coşa
Dere tepe aşa aşa
Suya hasret varken, boşa
Akıp gitmek yoktur bizde.

Kara toprak kula kundak
Dünya denen ara durak.
Haklı söze kızıp, dudak,
Büküp gitmek yoktur bizde.

Şükür, aştım kin dağını,
Bozdum nefsin şer ağını,
Dostun, gönül otağını,
Yakıp gitmek yoktur bizde.

Buldum doğru güzergâhı,
Terk etmem ben bu dergâhı,
Gönül Hakk´ın nazargâhı,
Yıkıp gitmek yoktur bizde.

Dostum varsa bacam tüter,
Dost bağında bülbül öter,
Hiç demeyiz; tamam, yeter,
Bıkıp gitmek yoktur bizde.

Gör ki, gönlüm döndü sele,
Hakikatler gelir dile,
Uzatılan dostça ele,
Bakıp gitmek yoktur bizde.

Hayır ve şer; iki nehir
Kirli suda yüzmez mahir
Yüreklere acı, zehir
Ekip gitmek yoktur bizde.

Bildik kulun Mi’râcını
Tattık imanın gücünü.
Sevgi, dostluk ağacını,
Söküp gitmek yoktur bizde.

Mecit AKTÜRK
Berlin 16.11.2012