2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
860
Okunma
ERVAH: RUH, RUHLAR
DÜÇAR: YAKALANMAK, TUTULMAK
FİRAK: AYRILIK
YEİS: UMUTSUZLUKTAN DOĞAN KARAMSARLIK
ZÜL: ALÇALMA, DÜŞKÜNLÜK.
Sağanak sağanak, gök yere yağsın
Günahtan paklasın, kundakta beni
Rahmet deryasına bin kere bansın
Her damla taşırsın bardakta beni!
Bir azap yakıyor aşk ateşinde
Közlenip har olur, yanar döşümde
Aşısız ağacın can çekişinde
Can verip estirir, yaprakta beni!
Girdiğim girdaplı çıkılmaz yollar
Mevlâ’dan gayriye söylendi diller
Halime yakışmaz düştüğüm züller
Bir hal ki gezdirir firakta beni!
Alnımın secdeye izi düşecek
Âlem-i ervaha bu can göçecek
Cennet aleminde güller açacak
Yuğacak o izler toprakta beni!
Dünyaya yönelmiş meylim var benim
Yeise yenilmiş gönlüm var benim
Cüssemden irice cürmüm var benim
Rahmetin cürmümle karmakta beni! …
Şükrü AKTAŞ
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz