sahranın özlenen vahasında düşüyorum aklına
say ki,

çatlayan dudaklarıma kadar kurumuş kuraklığım var
ve bir yanım yitik

sen yaşama tutunan diğer yarıma yarını yamıyorsun

iliklerime kadar bir yağmur olup yağıyorsun

senle ıslanıyor yüreğim,

biliyorum…
güneşin kavurucu sıcaklığını gölgeleyen bulutun serinliğinde
seviyorsun beni…




emanet düşüncelerle düşüyorum düşlerine

ve emanet cümleler asıyorum fesleğen kokulu uykularına

iki tık tık la, küt küt atan kalbimi dövüyorsun

canhıraş sancılarla içimden geçerken

dolu dolu gözlerinden dökülen yaşlarda ıslatıp,

solumdan saplanırcasına usulca sokuluyorsun...



tam bitti derken! ! !



Sen ve yüreğim…
diğeri olmadan hayatın anlamsızlığında yiten iki tezat!


hangi barış elçisi bulabilir,

hangi fitneci dil bozar aramızı

hangi yana baksam damıyorsun damarlarımdan

heybeme sevdasını astığım sevdam

hırçınlığım bir yana

bilmelisin,
şiirimin dökülen her dizesinde sana nasıl dağıldığımı! ...




Şükrü AKTAŞ