Ölü kuş mezarlığı her yer
Ve dili yok toprağın
İyi ki!


Kırık kanat seslerine uyanıyorum.
Bu kez içimden geliyor.
Oldum olası acıklı bulurum ‘çırpınmak’ sözcüğünü.
Kendime yakıştıramadığımdan olsa gerek acizliği
Bir sigara yakıyorum aç karına.
Midemdeki tahribatı yok sayıp.
İnce bir zar olup üstünü örtmesini umuyorum
-İç organlarımın-


Ne kadar doğruysa nikotine bel bağlamak!


Bir başkasının kırıklarını toplamaktaki ustalığım yok
Kendi içime dönünce
Çöp toplayıcısıyım eldivensiz çalışan
Yara berelerim iş kazasından sayılmıyor.
Sigortam ödemeyecek masraflarımı yani
İstirahat da yok.


Acemi şansım kağıt oyunlarından öteye gidemiyor demek.



Boş tablolar asıyorsunuz yatak odalarınıza ve hatta salonlarınıza
Sizi gözetleyen içinizin boyaları tükenmiş
Biraz allık sürün yanaklarınıza
Renk bile veremiyorsunuz yakalandığınızda
Ve hiç tadı olmuyor sizi sobelemenin
-çok renkssizsiniz-


Bir kuş daha gömeceğim arka bahçeme
Merasimsiz
Söylemiştim:
Çok acıklı geliyor ‘çırpınmak’ sözcüğü kulağıma.