Gözlerimin soykırımına soyunmuş gözlerine inatla!
Aşk’ın ütopyasında...


Birbirinin gölgesini yutan günlerden göçüyorduk
Perkâve yürek iniltileriyle
Bir şehrin nabzında, toz, duman,baran, fırtına
Kirli sularımızca akıp gidiyorduk


Yalnızlık , anılarımıza çöküyordu
Ulu orta bir hissizliğin kürdanıyla, en ucra köşelerimizden kanıyorduk
Yoktuk aslında,
Varlığımızın tıkabasa doldurduğu, yüreğimizin arka sokaklarında


Suskular katedrâli
Ve birçok dinde ayînci, birçok dilde çevirmen
Lehçemin umarsızlığında, kendimi bildikçe haykırışlar
Ve korkular, sancılar


Köşe bucak nefs-i irinler
İnceden sızıyor eklem aralarıma
Hezeyânlar, hezeyânlar...
Militân gülüşle sevdikçe, vurulan
Vurgunlarından hayata doğan


Şimdi;
Gel desem, kanatır içimi
Bu iç kanama ihtimalinden uzakça
Git demeli


Günlerden Pazar;
Her zamankinden içli, dış seslerinle sevişiyor yalnızlığım
Sesine döl tutma kaygısıyla, tekmeleniyor karnım


Sensizliğim yorgun,
Ölümler öpüyor ısırganca
Dudak uçlarına konan bir kelebek oluveriyor, cançekişlerle
Rengarenk şehvetinin, parmak uçlarıyla geziniyor,
Teninin soğuk kabzalarında...


Sevdikçe yumuluyor kozasına,
Yumuldukça tırtıllaşıyor kozasında
Eksenimizde Aşk küçülüyor.



11.11.12 00:50
NÜRGÜL OCAK
LEŞ DÜŞLER KIYISINDA, İHANETLERE...