Ben güneyindeyim bu aşk’ın
Sen ise kuzeyinde
Üşütebildiğin kadar ısıtamıyorum işte

-Keşke sadece abartsaydım seni de bu kadar yüceltmeseydim yüreğimde -

EPİTAPH-1/Düş Farkıydı Uzaklığımız/

Kalbim zihnine sadık bir hamal
Ağırlığınca acı yüklü
Sen öldürülemeyecek kadar kutsalsın bende
Ben ise sende yaşatılamayacak kadar isyankar
Neresinden tutsam bu hayatı elimde ucuz bir intihar yani
Cesedine kadar aşk kokan

Halen özümde ,rüzgarların saçlarında konaklattığı aptal bir huzur var
Zamanı kundaklayan
Sinsi planların altına kazıyorum adını
Kabullenilmiş gidişine inançsız dönüşler yazıyorum,utanarak
Mevsimlerin en yeşil kanıyla bulanan geçmişi kendi ayıbım
Ağardığın yapraklarla ötründüğüm zamanı ise yeni bir hayat kabul ediyorum
Umuden emekli

Suçunu hatırladıça ağlayan her çocuk misali
Tercüme edilebilen acılarımı sesten ayıklayıp
Dudaklarımla yeniden öğrenmeye çalışıyorum gülümsemeyi

-Kendim ,kendine bile uzunca bir süredir gayri samimi-

Bulutlarınla cilveleşen toprağın tadına yerliyim artık
Buruşmaya hallenen ağzım yağmur duasına çıkıyor her sabah
Oniki’nin hayatın yarısı olduğuna inanan hesaplamaların gölgesinde
Yani umutsuzluğun tam ortasında bile buluyorum mutlaka güneşi ıslatacak bir oyun

Küçük şeyler sevip büyük hayaller kuruyorum
Gerçekleştikçe küçülen
Cesaret bir yaşama biçimi
Ve mükafatını taşıyor her ağacın dallarında ,tatsız
Bir kartalan döne döne yükseldiğini izlemek korkmaktan daha önemli artık
İçimde bir yıldızla yokolacağımı bilmenin huzuru

Kavgalarım da küçüldü ,fakat
Bedenimde açılan yaralar kolay kolay kapanmıyor artık

Büyüdükçe onlarıda seviyorum

Dünya’nın tasarruf amaçlı söndürdüğü lamba en büyük kederim şimdilerde
Güneşe duyduğum hasret ışığa olan öfkemi doğurdu bu yüzden
Çiçekleri ölümsüz
Mevsimleri ölü
Karanlığı ise üzerine gidildikçe büyür sanıyor küçülen umudum
Yokluğun değil yoksunluğun kollarında aç kalıyorum hep
İçimde sürekli yarım bırakılmış masalları tamamlayabilme telaşı

-Düşleyebildiklerimi unutmazsam şayet,ilerde bütün çocukları ben uyuturum

Kağıttan gemilerim
Gözlerinin denizi
Batıyoruz yani her gece sende
Ve arık martıların’da leş yiyebileceğini biliyoruz

Ki çizilmesi imkansız olan resim
Zincir ve köle arasındaki bu yüce bağdan başka ne olabilir ?
Güneşli fakat gri bir gökyüzüyle paralel
Yalınayak ve yüzükoyun yatan mavi bir uçurum