Elde var düşlerim..
Beklemekten yorulmuş, kandırılmış hayallerim..
Ak saçımda soldu tel tel ümitlerim..
Gelme!
Ben o şehirden sürgün edildim..

Bir ömrü yitirdim sayıyorum sürgün yollarında..
Bir tek seni götürmüşüm kendi yanımda..
Cezasını çektim her bir adımda..
Sus dedim gönle..
Ben o sevgiden sürgün edildim..

Düşmüyor düşlerime bir tek damlan bile..
Avuttum kendimi gelmez aman ile..
Sus!
Allah’tan başka şey dile..
Yan dedim suya..
Ben o ateşten sürgün edildim..

Kanmak mı yanmak mı dediler..
Aşk bu..
Sanmak mı bilmek mi dediler..
Bir hayali arayıp kaybolmak mı dediler..
Dur dedim onlara!
Ben o cevaptan sürgün edildim..

Her şeyi unuttum artık, senden ötede..
Bir acı tuttum içimde, benden ötede..
Küstüm kuşlara, sen gelmez eylüle..
Gelip geçecektim dünyadan..
Kırgın edildim..
Sürgün edildim..

Fikret İZGİ