ESKİMEYEN GÜNLER…


Salıncağımda sallanır çağındaki çocukluğum
Kiraz açımı bir zaman takılırken aklıma
Gök kadar maviydi eski misketim
Küçük ellerimde büyürken bir dünya
Ve dönerdi ağaçtan yapılmış topacım toprakta


Önce siyah önlüklü öğrenciler geçti gözümün patikalarından
Ata ot veren Cin Ali poşetindeki çantalarındaydı
Beyazdı tebeşirler ve tahtalar alabildiğine kara
Plastik ayakkabılar (zile tepe) taş gibiydi tozlu okul yollarında giderken
Yakamızda aya benzer bir halka koşardık her yana


Platonik aşklar gizliden rüyalara karışırken
Çizilirdi düş resimlerine boyasız ama en renklisinden
Onun saçları arap sabunu kokarken yemyeşildi gözleri bakarken bana
Kızarırdı yanaklarımız her bakışmalarımızda



Boy atarken sivilceli yüzüm liseliydim
Daldım problemlerin havuzuna
İki musluk biri doldurdu biri boşaldı ben halen anlayamadım
Kuraklığında yaşarken bir zamanları
İki işçi gibi olup bir işi bitiremedik hayat tüketirken bir yanımı



Çantalar ağırlaştıkça ağırlaştı omuzlarda
Yerçekimi fizik zaten ağırdı gerisi edebiyattı işte
Divandan geçtim de çaktım hep gerisinden
Kaldık ortada yazamadık diye sevgiliye bir mektup
Metruk aşkları çoğaltım hep büyürken sağ cebimde
Sol cep çoktan delikti bu yüzden parasız yazdım içime



Kim kopardıysa benden habersiz koparmış işte takvimleri
Mavi önlüklü çocuklar geçerken penceremin karşısından
Nerden geldin şimdi aklıma mavi misketim
Saatlerimi kim ileri aldı ?
Sarkacındaki anlar salıncağımı mı kıskandı yoksa ?


Getirin bana gazoz kapaklarımı
Tipitip sakızlarımla karikatür çizeceğim birazdan
Hem Zagor hem Kızıl Maskem’ le bir olup
Durun şimdi durun açacağım birazdan tek kanal siyah beyazındaki kutuyu
Uçan kaz Morton ve Şeker Kız “Kendiyi” çağıracağım birazdan
Köle İzaura başlamadan önce-gerçi oda esmerdi ilk sevdiğim gibi-
“Gölgelerin gücü adına” He-man adam gibi adam titrese de arada kaplan gibi kedisi


Şimdi durun ne olur durun burada
Ayhan IŞIK’lı, Belgin Doruk’lu ağlayacağım
Bu çöpü kim kaçırdı yine gözlerime….

*dost incisi yastıktır her zaman başa....


Hayali ulkelerde buluttan o sehirler
Ve deniz kenarinda kosusan sevgililer
Simit verim kuslara
Sulara tas atardik
O cocukluk yillarim simdi anilar oldu adi.
Ve kokarken defterde kursun kalem kokusu
Sabah zil calinirdi yildizin vardi uykusu.
Simdi ders’n sen bana nerden b’l’yorsun
Cunku uzaklardasin
Ben bilirim bunlari aynen bende yasadim/
Gozum acilmadi o masanin basinda yaramaz da degildim ama uslu da sayilmaz/
Iste takvim gosterdi tatilin gunlerini
Ogrenci ciglik atti...
Belirli bir yasa gelmistik 17 caglaeina radyoda bir fon muzik
elimde kalem kagit
Eskiden ne dusmankim okul siralarinda
Simdi oldular bana en buyuk sirdas ve dost/

Saire Ayse Hasan kuzum Ben//////// teşekkürler...bu yorumdan çok sayfada şiir olamalı ben bu kadarı hak eden bir kalem değilim ondan sormadan ekledim yorum klamasın bu değerli dizeler....