11
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1338
Okunma

Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi
Ey Türk Gençliği!
Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir.
Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. Bu temel, senin, en kıymetli hazinendir. İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahilî ve haricî bedhahların olacaktır. Bir gün, İstiklâl ve Cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerâit, çok nâmüsait bir mahiyette tezahür edebilir. İstiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.
Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; Türk İstiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!
Mustafa Kemal Atatürk
20 Ekim 1927
ÜZGÜN BAYRAM...
Çarpıştı mermiler göğüs göğüse hemde kafesinde
Her yer tarumar param parça et parçalı
Kocatepe’sindeki Çanakkale sinde döküldü toprağa
Çerkez i Laz ı Kürt ü Türk ü türkü türkü ağıtlarla
Islandı deniz kurudu boğaz ılgıt ılgıt feryatla
Sarı kamışta dondu tüm millet
Buza kesilse de kirpikler dimdik baktı onlar torunlarına
Şarapnel parçalarıyla birleşirken ruhlar dimdik
Koca bir mozaiğin parçasını boyadılar
Her yanda al her yanda kar beyaz bir zamandı
El vermese de bıraktı kundağındaki bebesini bir ana
Adı Elif’in kağnısı oldu kundağa sararken bir nesli
Nice toplar patladı bu vatanın beşiğinde
Eşelenirken medeniyet hürriyet diye bağırdı bir millet
Bir bayrak kan ağladı toprağı doyurmak için sularken
Bin meçhul öldü anası Anadolu bir memleket için
Bir Akif çıktı sıktı toprağın içindeki ruhu anlasın diye torunu
Basma dedi boş yere incitme dedi atanı
Bir Necip çıktı sevinin Mehmet’im dedi başları yerden yükseltirken
Sakarya kan aktı kıvrım kıvrım kan kızılı
Bayrak için kırmızı şafak için ruh gerekti uyanmaya…
Mavi gözlü bir şahin çıktı elinde feneri yüreğinde güneşiyle
Sesleri yankılandı kılıç gibi keserken esaret zincirlerini
Önce vatan dedi vurulurken saatinden
Durmadı kalktı ayağa Selanikli en büyük Türk
“Ya İstiklal Ya Ölüm” ötesi yok yaşamak için özgürlüğü…
An gelir yaşarken ölünür an gelir susarken boğulur nefes
Bir bayram solgun geçer bir sancaktaki kırmızı gonca renk solar
Ay ağlar yıldız kayar gibi üzülür
Ve fener alaylı bin canla bir olunur karanlıklar aydınlanır
Canlar bir olur İzmir’inden Hakkari’sine kadar bir vatan için
Mavi gözlü şahin son kez seslenir derinden
“Benim naçiz vücudum elbet toprak olacaktır amaaaaa...
"TÜM ULUSUMUZUN CUMHURİYET BAYRAMI KUTLU OLSUN..."
5.0
100% (8)