Duyarsız yaşamlara sahip olanlar bilir
Okuma bayramı heyecanıyla
Sevgiyi iki dudak arasından beklemeyi
Eskisi kadar özgür değiliz
Kalabalık icazetli kitaplardan mı öğrendik bilmem ki
Sabıka kaydına defolu acılar kaydetmeyi
Sicil defterimde her gün yeni bir çizik
Gözeneklerime kadar işledi hatalı hamleler
Satranç tahtasında esir bir kaleyim
Düşkün ve hırpalanmış…


Oysa prestijim yüksekti bir zamanlar
Çok defalar kapıda kaldı görücüler
Aynalar çekti tüm fotoğraflarımı
Haliç köprüsünün ayaklarına uzanmış güneşlenirken.
Şimdi bıyık altından güler oldu halime
Sararmış dişleriyle keskin sözlere minnet edenler
En vahim tarafıyla
Yorganını üstümden çekti hayat
Ayazdayım; usturalı yalnızlıklarla titriyorum…


“Ben böyleyim”lere sığınanlar,
Meyve veren ağaç taşlanır diye
Bütün mahsulünü hibe edenler,
Aldırmadılar boranda batan gemime
En fazla mahcup oldu iri gövdeli kadınlar
Çekerken resmimi…



Zira bilmez kimse;
Kâinata püsküren kuşkular
Bulaşmadı kalemimdeki mürekkebe
Hiçbir şair anlatamadı şiirlerinde beni…





NOT:




Kalbinizin en kuru döşeklerini ayırdınız bana
Ağır misafir muamelesi sunarken ben…



// Sevgi Özlem Özcü //
“ gizLi özNe “