9
Yorum
14
Beğeni
4,7
Puan
2076
Okunma
Her an çekip giderim, bilirim alnımdadır
Levh-i mahfuzda duran bilinmezlik yazısı
Savaş meydanlarımda kılıcım, kınımdadır
Belki bir karıncayı ezmişliğin sızısı
Bu muamma ahvali anlatsam kaçık derler
Şaşırırlar düz yolda tökezleyip düşmeme
“Çatlamış yüreklere su” diyerek giderler
Göz ucuyla bakmazlar akıp giden çeşmeme…
Nasıl ateş düşmüşse gönlünün ortasına
Firavun’un Musa’dan haberi olduğu gün;
Yüreğim öyle yanar mazlumların yasına
Sönmesi arz üstünde zulmün son bulduğu gün…
Ne sinagog ne cami ne kilise ne bir put
Kafi gelmez bu canı bağışlayanı zikre
Başlangıcı beşikti sonu olacak tabut
Arasını adadım insanlık diyen fikre…
Beni kesmez batının cafcaflı hümanizmi
Yolculuğum yunusça sevgilere doğrudur
Fetva verin: İnsanı böyle sevmek caiz mi?
Bu şiir bir insandan insanlığa çağrıdır.
5.0
92% (11)
1.0
8% (1)
Cevap Yaz
