Gönül hicran
Kokusu zehmeri bir ayaz tadında..
Çizlileri kayboldu hayatın,
Suskunluğumdan doğuyor
Bini bir para cadde gölgeleri
Gölgeler ki; kan revan
Sokak başı katlıam, aşk kokuyor yüreğimi
Adımlarım bensiz soluğum sensiz
Suskunluğumun gırtlağına düğümlendi kelimeler

Oysa,

Hayatın boynuna ilmek oldu soluğum
Kendimi vefanın soğuk uçurumlarına savurduğum
O her sensiz gecede..

Bir ayaz vakti gölgeler vurdu yüreğimin vurgun yanlarına..
Kanayan solumu, solundan kanadı hayat...

Bugün günlerden,
dudağından mutluluk çalınmış bir benin
Kayboluşudur..
Bugün..yokluğun yok oluşudur.
Bu yüzden, figüran bir yalnızlığın giden ayak seslerinde buluyorum
başrolu olduğum aşkın figüranlığını..
Canımın ortasından kanadığım sevdanın aşk yamakçarında d/üşüyorum
Mecnunu eksilmiş leylalı geceleri...
Feryadlarım feryatı delerken delik deşik
Bir dileğin soğuğa yüz sürmüş suretinde uyanıyorum geceye
Gündüzlerimin en iyi bilen suretini ölümcülğün cenk meydanına sürerek...

Gidiyorum...

Sözcüklerini yutkunduğum kelimelerin doğurgan baht suretinden
gayretimin son soluğunda adına okunan fatihaları aminleyerek...

’’Gidiyorum...’’
Uykusuzluğun bağrında kanatarak hayatı.
Eşkıya bir varoluğun, vurgun gecelerinden düşerek
düşük sevdamı barasarak ’bağrımın aşk yamaçlarına..
Gidiyorum..
Üşüdüğüm caddelerin sessiz sokaklarına
Suskunluğumun ölü suretini gömerek
ardım dolusu katili olduğun anıları bırakarak
Maktul oluşumdan ısmarlanmış bir hayatı hediye ederek hayatına
’’gidiyorum..’’
eyvALLAH..

Vacıbtir sevmelerime,
Senden gelen bir ölüm bile.....

Serdar Özyanız ’’saçmalamak iyidir’’