Kan/adım görmedi kanadı kırılmış sevda katilleri,
Dudaklarımda son tebessümü kalmış o kayıp olmuş yılları.
Yıkıldım…,çoğalamayan bir benin sevda yıkımlarından
Depremler geldi geçti gönül hanemden..
Suskun dudaklarımın rıhtımına yanaştı ayrılık
Oysa…ellerin kadar hayat kokuyordum
Sancılı sabahların kaybolmuş akşamlarına inat
‘’Sen kokuyordum’’
Çağlayan yüreğimin yangın yerinde…

Geceler yıldızsız kayboldu gözlerimden
Acıyordu evet…
Alçaklıktan daha alçak olan bir gidişin bendeki ruhu
Ellerinin dokunulmaz geceleri doğuyor
Sensizlik gibi.
Karanlık odalarımın dünya yıldızları vuruyor
Araladığım perdenin seni beklediğim yanlarına.
Oysa…
Sevmek, kalmak kadar gitmişti benden
Bedenimde bir bedensizlik işgali hükmü kadar
Yüreğim yangın yeri…

Kızıla çalmış hasret sürülüyor sevdamın gözlerine
En alevli yanlarından yanıyorum sana
Seyrin şaşırmış bir gahın yangın yeri
Yanıyorum…sevgili…
Hep sensizliğe uyanan gözlerimden kanıyorum ’’hayatı’’
Saat kaçtı bilmiyorum
Ayrılık geçmişti yelkovanın yüklem siz suretinden
Kendine ağlayan bir zamanın tükenmiş hayat dallarıydı son bahar yaşayan.

Gidişinden arda kalan
Suskun bir zamanın dilimleriydi böylesine hırçın karanlıklardan
Dünya aydınlığıma yansıyan.
Biliyorum…
Geldiğin ilk gün gibi hatırlıyorum seni….
‘’Ve gidişin’’
Sonra ucube bir acı oluyorsun dudaklarımda seni kanadığım;
Ardından düşüyorum hep acı dolu yarınların sabahsız uyanışlarına
Söylesene… sevgili/m…
Kaçıncı vedanın ardından bitecekti bu sensizlik
Ve, bensizliğe boyun eğmiş hayat…
Savruluyorum…
Şimdi dizginlerini tut hadi ’’hayatın’’
Dursun öylece..
Gidişin gibi kalsın zaman kitleri
Yok olsun hasretim…
Aydınlığa küskün sabahların…
Bensizlik kavurganlığından düşsün gül yüzlü sümbüller
Yerim yangındır sevgili ...
Ateşim aşk yanıyor sensizliği
Yerim yangın yeri…
Küllerim duman…
Mecalsizliğimden vuruldu takatim
Nefesim sensizlik Y/eri…

Serdar Özyanız