Kışa doygun ömrün şirki mi anlam
Sarsar öğürtü
Sırattan keskindir yokluğunda an
Unutturur günahı
Vebali temizler mi vicdan
En bilge şahit zaman

Çoğalır aristokrat düşlerde bahar
Koklanırsın yumuşak tütsüden
Şems havasında derinden yakıcı,
Yıkanır benliğinde aşk!

Kale korunur yok ortada yar
Sevilir naif rüzgar
Ve sevgili
Bilki sonbahar terk ediyor bizi
Savur şimdi gözlerini

Dalmaksın hüzüne doğan ormanda
Yeşilden ırak,bozkıra yavan
Süzülür akıl usturupla acıların eleğine
Demlenir kuytularda köz
Bilmeksin anlamadan
Zarif tadın kıyımlardan armağan

Kimi çocuktun bakarken
Kimi seferden sefere bilmeden dolanan
Turnam
Çoğalan gök
Büyürdün maviye esaretimden
Zihni doldurur şürekan
Anlaşılmaz sözlerden türeyecek galiba
Yeni zamanda anlam

Yokum
Yakala gözlerimden ve
Savur boşluklarına
Boşlukların yüreğimde bozkır
Kuraklığında doğup çoğalan

SAADET YILDIRIM ÜNAL