O nasıl gözlerdir bakışıyla adamı eritir bitirir
O nasıl bakışlardır insanı hem korkutur hemde büyületir
Ve o nasıl bir gülüştür ki bütün dertleri unutturur
Sen nasıl bir şeysin insanı etkilersin
Senin yanında sıkılan olur mu bilemem
Bense yanında üzülmeyi düşünemem
Sensizlik nasıl bir şey hissedemem
Sen nasıl bir şeysin insanı duygularından köreltirsin
Mecnun düşmüş aşkın dan çöllere
Ferhat ise dağları delmiş aşkı için şirine
Bu hikâyeler örnek olmuş aşktan yanan kalplere
Sen nasıl bir şeysin, benide ettin hikâye
Arar durur oldum gerçek aşkı
Bulamadım yoruldum hayaller kurar oldum
Keşke der oldum çıksa da bulsam şu bâb-ı esrarı
Sen nasıl bir şeysin ki önünde durursun
Beni çevrem benimsemiş deli
Bilmezler ki gerçekler bizde görünenler hayali
Zannederler ki anladıklarını beni
Sen nasıl bir şeysin beni anlarsın
Kalbim olmuş taştan kale
Girmek imkânsızlaşmış kapısından içeriye
Daha nasip olmamış hiçbir dişi fatihe
Sen nasıl bir şeysin ki beni fethetmek üzeresin

POSEDION’UN OĞLU