Ne sorsun yüce Rabbim vicdanı hür aklı hür
Olmayan bir kuluna yarın ruzi mahşerde...
Efendinin elinde oldukça kudret mühür
Kölelik görevidir, yaptığı hoş da şer de...

...

Kader emrivaki bir yolsa eğer
Yürüyene günah, sevap niye var...
Akıbet doğarken bell’olsa eğer
Mahşer günü sual, cevap niye var...

Kimine sadece düş ise şayet
Ne yapsa, dünyada ihlas hidayet
Kula her hususta ayet be ayet
İstikamet veren Kitap niye var...

Ne ki insan, görüp duymak olmasa
Hayatı tekamül saymak olmasa...
Maksat anlayıp da uymak olmasa
Duru bir lisanla hitap niye var...

Kaderine bir de tevekkül ekle
Sonra yat, ilahi takdiri beke...
Mümkün mü kurtuluş kuru dilekle
Hoştan şerden yana hesap niye var...

Diyelim ki, kimi “Hak’ka has kul da”,
Yükseldi kudrette parada pulda...
Lakin, pek çoğunun tuttuğu yolda
Bu kadar fırıldak, dolap niye var...

Heyhat, hakikat şu; ezanlı diyar
Ezansız diyardan daha bahtiyar...
Hak kula ezadan bir haz mı duyar?
Yoksa bunca hali harap niye var...

Her insan sabit bir safta mı yani
Müminlik sadece yafta mı yani
Hak’kın adaleti lafta mı yani?
Peşin peşin sevinç, azap niye var...

...

Yardımcı ilahları çıkarmalı aradan
Duymalı açık açık ne diyorsa Yaradan...

Hür irade kulluğun ilk ve temel şartıdır
Her yaptığı kendine eksi veya artıdır...

İradeyi yok saymak bir vazife inkarı
Ne ola ki zoraki yapılan işin karı...

Önce akıl irade mantığı tükettiler
Sonra da müminleri sürü koyun ettiler...

“İman” diye ulanmış kul kusuru kadere
Bulandıkça bulanmış şerri paklayan dere...

Kullanmalı vehasıl “kul” olan cüzi reyi
Kimse saymaz kimliği olmayan bir bireyi...

Eğer yoksa bir kulun iradesi kendinde,
Tartışılır, var mıdır yok mudur yeri dinde...

Veli BOSTANCI