Bu diyâr ele yâr olmasın diye,
Vatan toprağıma can veren onlar…
Yere düşüp rengi solmasın diye,
Nazlı bayrağıma kan veren onlar…

Yıkılmaz inançlar topla-tüfekle,
Çekilmez hudutlar kazma-kürekle.
Seller gibi coşan ruhla-yürekle,
Kutlu tarihime şan veren onlar…

Bîçâre kalınca Devlet-i âli,
Depreşmiş Batı’nın işgâl hayâli.
Atam’ın azminden alıp mecâli,
Târifsiz azaba son veren onlar…

Başları akıllı kanları deli,
Düz ova görmüşler ırmağı çölü.
Baştan sona şanla şerefle dolu,
Yarının nesline dün veren onlar…

Mâzisini bilen Türk’e sataşmaz,
Bir gaflete düşüp haddini aşmaz.
Kurtuluş destânı dillerden düşmez,
Hasma korku salan zan veren onlar…

Vurulmaz irâde paraya pula,
Ne acı bir şeydir kul olmak kula.
Hürriyet fikrini edip pusula,
Esir milletlere yön veren onlar…

Dayanmadan hiçbir haklı nedene,
Lânet olsun şerde ısrar edene.
İflâhı imkansız bedhah bedene,
Azrâil adına gün veren onlar…

Kalpleri yorunca zâlimin hâli,
Hak-hukuk aramış mazlum ahâli.
İnsanlık ufkundan güneş misâli,
Karanlık çağlara tan veren onlar…

Dünyâda hiç savaş olmasa keşke,
Lâkin gerçek başka temenni başka.
Rabbin rızâsını döndürüp aşka,
Târihin hükmüne ün veren onlar…

Veli BOSTANCI