Sen ey peri ne kadar bîvefâ bir çiçeksin,
Söyle ıstırabımı ne zaman bileceksin…
Bu gönül hasretini daha kaç sene çeksin,
Söyle hicran yaşımı ne zaman sileceksin…

Ayrılık diyarında azdıkça azar yaram,
Nice yıldır neşeden bîhâber baht-ı karam.
Seni görmezsem bana tebessüm bile haram,
Söyle mahzun yüzüme ne zaman güleceksin…

Seni bekler dururum göz yolda kulak seste,
Günden güne eririm verdiğim her nefeste.
Hasretin yüreğimi harap eden bir beste,
Söyle vuslat şarkımı ne zaman çalacaksın…

Bil ki ey gonca gülüm müşkülüm pek çok büyük,
Her hücrem hüzün dolu vücut çekülüm kayık.
Çoktan aştı haddimi sırtıma sardığın yük,
Söyle benden bu yükü ne zaman alacaksın…

Bilmem ki bu gördüğüm hayal midir düş müdür,
Bu kadar yalvarışım yakarışım boş mudur.
Yoksa sendeki yürek demir midir taş mıdır,
Söyle bana merhamet ne zaman kılacaksın…

O ki candan sevdiğim lütfedip de aramaz,
En şifalı ilaçlar hiçbir işe yaramaz.
Yani senden başkası bu yaramı saramaz,
Söyle lokman misali ne zaman geleceksin…

Böyle imiş neyleyim şu alnımın yazısı,
Gelmiş de beni bulmuş sevdanın imkansızı.
Belki biraz hafifler bağrımı yakan sızı,
Söyle bâri bir haber ne zaman salacaksın…

Veli BOSTANCI