Taşın sırtında hazin yel ağrısı
Yağmur toprakla öpüşüyor
Çamurda kahırlı kasvet
Bir aşkın eli var bastonda
Irgat gönlünde mütevazı düşler
Dirençsiz yanağında serseri ayaz
Naçar gözlerinde yurtsuz hatıralar

Unutulmuş dostlukların penceresinde adam
Erdemin buruşuk reçeteleri ceplerinde
Saçaktan düşmüş yavru bir kuş
Anne çığlığına tutunmak istiyor
Soytarıların cirit attığı panayırda
Hangi yaprağa sarılır öpüşleri!
Nifak karıştırılırken kirli bardaklarda!

Kaygılı günlerin yırtık ceplerinde umut
Sürgün ediliyor insanlar yurtlarından
Bereketli otlak aradı sürüler asırlarca
Yağmurun öfkesini dilediler göklerden
Hangi yoz düşüncenin yoldaşıyız biz!
Hangi çobanın kavalıdır bizi toplayan!
İnsanlığın tükenişimidir perdede ağlayan!

O keder yazgısının hüzzam sayfalarında
Eğreti düşlerle büyüttük yüreklerimizi
Hangi sazın tınısıdır ruhumuzdaki yurt!
Hangi karanlık siperdir vurulduğumuz!
Çiğnetmeyiz kula erdemli postumuzu
Toprakla yıkadık ağlarken yüzümüzü
Gün gelir onunla da örteriz üstümüzü

Selahattin Yetgin