GERİDE KALAN ÖYKÜ



Gece uçurum boylarında beklersin dalgaları
Çarşaf durgunluğuna kesilen denizin kayalıklarında
Çığlık atarken sesindeki teller kopar
Uçurtmaların iplerinden önce…



Çelik eriten bir nehirdir gemileri çürüten
Asit artığı bir yağmur akarken gözlerden
Gam demir atar gönül dehlizindeki batık gemilerin limanında
Rıhtıma dayanan dirsekler nasırlaşır
Bir gemici sevdası bir filikada büyütülürken



Kara… her şey… kara görünür gece açık denizde
Parlayan yıldızları saymazsın
Sol yanındaki poyrazına sarılırsın sallanırken
Saatindeki dakikalarla kuzeyi gösterir pusulan
Boşluğunda bırakırsın akışındaki zamanı


Bir takvim mevsimini okşar yapraklarıyla
Oynaşır rüzgar,
Ağaçlardan koparıp kaldırım kenarına savurduğuyla
Hafif bir yel eser siyah fotoğrafların koynuna
Baldıran sancılı üşümelerin vurur yürek kıyılarına
Susarsın susturmak için ötedeki martıları..


Birden dalgalanır ayak bastığın kumsal
Boğulursun yürüdüğün kumlarda köpük köpük
Ay düşerken filmindeki banyoya
Siyah beyaz bir resim çıkar eski sevişmelerden kalan



Bir yağmur eski öpüşmelerdeki dudakları ıslatır
Bir aşk seyrindeki gemide kayaya oturur
Tüm mürettebat kurtarılır batarken şişe içine atılmış mektuplar



Ölürsün büyüttüğün denizindeki sularda boğularaktan
Giden kuraklığında kalırken
Sen su dolusu bir yalnızlık yaşarsın
İki ölü olur susuz toprak..topraksız su gibi…
Vuslat kuru bir iklime kalır solgunluğundaki yeşille..



Sen su ben toprak
Ben su sen toprak
Ne fark ederdi ki bir gün ölecekken ruhumuz
Gerisi bizden sonrasına kalsa keşke hikayemiz….



Su sustu.. berraktı
Durgunluğunda susadık giderken
Geride iki kişilik bir öykü bıraktık…. susarak..