0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
596
Okunma
Bir tren bekler; paslanmayacağını sandığım raylarında,
Bir o kadar yorgun, fakat beklemekten yorulmamış bir tren,
Kendisine, kaçırma korkusuyla koşan insanlara sırıtır,
İstasyondaki sessizliği alıp götürüverir; o düdük sesi,
O tren ki kalkar yerinden, geri dönmeyecekmiş gibi,
Arkasında bıraktıklarını umursamadan ağlatır;
Ve bir tren bekler insanlar,
Görmeyi umdukları, paslanmayacağını sandığım raylarında;
Unutulmuş, anı dolu istasyonlarında.
