Gitme!...

Küsmesin kaldırımlar
Şehrin kör gözlü sokak lambaları
Zenon farları kıskanmayacak bir daha
Lavantalar üşümeyecek
Ağlak bir kasım sabahında
Bakırköyün bahçesinde o heykel
Bir daha böylesi düşünmeyecek









Neyzen tevfik içkiye tövbe edecek gitmezsen
Monaroza mezarından çıkıp ağlamayacak

Hiçbir tramway raydan çıkmayacak beyoğlunda
Karıncalar eskisinden fazla çalışacak
Güneş ücretsiz mesaiye kalacak
Kışı düşünmeyecek ağustos böcekleri
Emirgan sahilinde martılar
Haram simit yemekleyecekler bir daha
Ağaçları kesmeyecek ormancılar
Rüzgar hayal araklamayacak artık
Adem elmasını ısırmadan bırakacak
Günah yazmayacak hiç bir melek








Ya gidersen.....




Sakalları kirli doğacak tüm çocukların
Bütün aşklar dul
Kumul fareleri kemirecek zamanı
Mektuplarda olmayacak pul
Karanlıktan dahada korkacak İstanbul
Gideni getirmeycek sirkeci garı
Dişleri dökülecek Ayasofyanın
Çamlıcanın dudakları kuru
Saçları beyazlayacak yıldızların
Dahada bir hırçınlışacak Karadeniz
Anadoluya göç etmeyecek hiç bir kuş
Mum ışığında eriyecek bütün dağlar
Anlamsız olacak her değiş tokuş
Dahada kısalacak kelebeklerin ömrü
Mevsimler bir daha değişmeyecek gidersen








Gitme!...

Ağlamasın anneler
Sütten kesilmesin Ağrı dağı
Emme bilmeyen çocuk Nemrut
Mardinin gözleri çapaklı
Kapatmasın odalara kendini Nazım
Celallenmesin bab-ı ali
Mecmualar yanmasın
İsyan çıkmasın karagümrükte
Alıştım ben sana gitme
Karıştım ismine