zordur kendinle başetmek
öznende yükleminde yük olur omuzunda

içinde bir kuş kanat paralar çıkmak için
yaralanır vurdukça bir ses solunda




senin ördüğün köhne duvarlardan
uzar hayallerin
nasır oturur ellerine
gözlerin boşluğa eker beklediğini


sızar içinde zaman kapaklanır kederlerin dizlerine
ümitlerin derin bir gaflete düşer
yenilirsin
yanar yaran
sızlar kemiklerin gidenler kadar
kaldığın kalabalık sıkar boğazını

acırsın milim milim



hayat ya!

elbet gülersin

:)


biri gelip sana /git/ demeden evvel
biri saçlarından sürüklemeden düşünü
biri görünce düşüşünü

adımların koyulmuş olur çoktan bir kaldırıma

iki şafak arası
aldatan güneşler doğurur penceren



ölümler olur
ve de doğumlar
yağmurlar sonra
sonra selâlar...



sen kendi hikayenin peşinde cebelleşirken
geç kalmışlıklarından
çoktan hazırlanır geçmişine bir önsöz


yaşarsın

bitersin

gidersin ...


geride bir sen kalırsın

sorarlar ’nasıl bilirdiniz’



kim bilirdi seni?

senden daha aleni


yerdi içerdi
bakardı
bir bakardıi kemiklerine kadar akardı acısı yüzünden



kim bilebilirdi




zordur kendinle başetmek


kendi kendini kendinle bildirirsin


hem gerçek hem yalan

hem talan hem ziyan

hem mutlu hem aciz

hem karamsar hem yangın
hem bahar hem kış




sensin...








GG...






.