İçimde hâlâ o acı.
O buruk,
O bir türlü geçmeyen sancı...

Konuşacağım diyorum kendimle,
Aynanın karşısına geçip,
Bir an önce,
Gerçeği söyleyip,
Yani "O gitti" deyip...
Ama konuşsam,
Sanki dudaklarım dökülecek yüzümden,
Söylemek için geç kalınmış,
Bir kaç yaralı kelimeyle birlikte;
"Gitme, bitmesin..."
Ağlayacağım...
Ağlasam,
Sanki yaş yerine başka bir sıvı akacak gözlerimden.
Kan gibi,
Bu arada kan neden sıcak?
Neden kırmızı?
Neden gittin?

Yutkunacağım...
Yutkunsam,
Sanki boğazım parçalanacak.
Gittin ya,
Bu saatten sonra ne yapsam başıma bela olacak benim!
Dursam yerimde,
Esen herhangi bir şiddetlikdeki rüzgar savuracak bedenimi.
Çünkü; öylesine zayıf,
Öylesine hâlsiz
Ve öylesine güçsüzüm şimdi...
Adım atsam,
Bende ki de şans ya;
Ayağım en derin çukuru bulacak!
O çukura basacağım
Ve düşeceğim sonra...

Ama sana,
"Gitme", diyebilseydim.
"Bitme", diyebilseydim;
Karşında ölecektim...

Hadi yine iyiyim,

B*k iyiyim...

Ahmet Kastancı