Bak, bir gece daha doğurdu bu yalnızlık
Benim o çok sevdiğimi sandığım sen kadar kalıyorum içimde
Küçülüyorum gitgide
Küçülüyorum, sana büyüdüğüm kadar işte
Mutlu yanlarım vardı benim
Umutsuzluğun uçurum kenarlarında açarlardı mesela
Ellerimden sıcaklık yağardı yanaklarına doğru
Kapıların tokmağına asılı kalan heyecanlarımdan vuruluyorum gecenin bilmem kaçına
Kapı eşiğindeki kurumuş gözyaşları karşılıyor beni artık
Ben solumdan giriyorum içeri,
Islanıyorum…

Öyle ya!
İçeriye bu son girişiydi o mutluluğun
Son bakışıydı
Sondu işte
Ta ki,
Bir eylül gecesi yüreğimin çatı katından düşene kadardı içimde kalışı

Biliyorum
Bir gün gamzelerimi düşürdüğüm gülüşlerimden sen çıkacaksın
Ve ben yüzüne bakmamak için gözlerimi biten bir aşka kapatıp,
Seni ayrılığın önüne bırakacağım
Oysa benim gamzemden çaldığın mutlulukla yaşıyorsun hâlâ
Haram olsun!

Geri gelme ihtimalini unutarak seviyorum her gün
Sen haram mutluluklarla yaşamaya devam ederken,
Ben yeni mutluluklar doğuruyorum yüreğimin ana rahminden
Uykularının tam orta yerinde, kâbusların üzerine düşeceksin
Sen kendinden giderken

Hiçbir rüya bulamayacak seni yerinde
Ve hiçbir yürek geri getiremeyecek
Öylesine hükümsüz kalacaksın işte

Sana ayrılığım olsun bu işlediğin cinayet