Ben güldüğümde güldünüz siz
Ağladığımda ağladınız
Siz de yalnızsınız benim kadar biliyorum
Sizin de gülerken ağlar bir yanınız hep
Yalandır aslında mutluluk


Kaç kez düşer insan sayanınız var mı
Karanlıkta ya da aydınlıkta
Fark eder mi şekli ecelin öldükten sonra
Hem kim karışabilir ki esen rüzgara
Koparırken dalından yaprağı

Hanginiz severdi yağmuru aşk olmazsa
Kim beklerdi trenin yolunu beklenen yoksa
Aşka inanmam dedim ’yalan’ dediniz
Aşk varsa yoktum ben inanmadınız
Hanginiz doğruyu söylediniz


Biliyorum siz de sevmediniz o kadar dünyayı
Sizin de oldu isyanlarınız
Kendinize kızgınlıklarınız haykırışlarınız
Her gidenin ardından kalmalarınız
Siz de bana benziyorsunuz
Sizin de kırmızı gözleriniz var koca burnunuz
Koca ayaklarınız boyalı yüzünüz
Aynı dilde ağlar gözlerimiz


Ben giderken kaldınız siz..
Hep oradaydınız aslında bilmediniz
Hepiniz birazdınız bir başkası için
Çoğaldınız gözyaşlarında kayboldunuz tuzlu tende


Alkışlayın diye söylemedim bunları
Gülün diye ağlayın diye değil
Kapatın perdeleri ışıkları da
Gitmeyin kalmayın ya da
Ne bileyim
En iyisi siz beni boş verin
Saygılarımla..