1-

Yanaştıkça ecel rıhtımına
Düş kırığı çığlıklarımı çiziyorum
Buğulu itiraflarımla güneşe
Süzülüyor sükûtum alaca karanlığa
Gül açıyor gök deste deste
Gün ve gün

Söylenmemiş sözlerim vardı yâr
Mayalanmış dilim çözülüyor
Karanlığı utanıyor o duygum
Kaderim meşale yakana dek
Şelale akışında kırılıyorum

Dilimden fırtınayla düşüyor
Yoğurduğum itiraflar
Öyle yâ(r)!
Fâni bu ömür



2-

Mutlu yaşa huzurlu yaşa diye bıraktığım
Akyazımın ışık aldığı yerdemisin hâlâ
Bilesin; ufuklar çağırdı yalın tepelere
O sedleri yıkmaya geliyorum

Korkuları yendim hasbelkader
Sıratından geçip iki ses arası
Girift bir bilmece sordun farz edip
Titreyen dudaklarım terkimde
Gamzelerini öpmeye geliyorum

Biliyormusun!
Fark edeni olmayan ellerimde çözüldü
Her gece mehtaba açılıp tekinsiz
Üleştiler yamacına özlemişler sema’yı
Umutla nazarla değdiler arşa



3-

Ve senin için
Ödünç tebessümlerim var –gül bengisu
Terk-i diyâr etmediler çehremi
Küflü gönlümün adresi kaybolsa da
Şiirlerimi perdeleyen varlığınla yoğruldum

Dağlarda ovalarda eksik harfi arıyordum
Bulunca resmedecektim mağara duvarlarına
Çıkrık sesi vuracak benliğimden benliğine
Devşirilecekti zaman kesif karanlıkta
Aslıma dönüp ışıkları kuşanacaktım

Baharda iştahsız kalmıştı mercanlar
Sahrada küf çiçekleri açmıştı
Bulmuştum; evet
(R) ydi o: Bak bel kırdı sana
Sevgi sağanağıyla tamamlanıyorum; adınla ey sevgili
Biriken şiirlerle yağıyorum rüyana: Okşa
Ve ıslan
Nergis aşkına!
Yağmur aşkına!.