ben yokum artık
bizden bozulduk bozulalı rahat huzur yok
şimdi sana satirik astarlı
cephe gerisi cümleler biriktiriyorum
yüzükoyun çimen renkli
bazıları sayfiye şezlonglu ’küçücük gemiler’
terli avuçlar yüzdürürken ceplerinde
dedim ya anne
filtresiz cigara gibi başlar nümayiş gurbette...




artık bekleme beni
mutluluk nedir bakar
özlemi hasreti okumamış daha
daha kalın kaşlı bir çocuk bul yerime
akşamı erken olur kentlerin cezvelerinde yıkanırken kahveler
el ele tutuşurken yanar kandil ciğer yağıyla
her şey var buralarda ana
her şey dolu
buralar ıslak
buralar dağınık
toz duman dağ mağara, isyan...


bir tek deniz yok buralarda
bir de mutluluk
işte o başka liman, arama
namussuz demesinler ama
sattı vatanını
geberdi gitti desinler bir orospu uğruna
bir mağara kovuğunda!




geceleri sakın çıkma dışarı yıldız toplamaya
beni almadan üzerine
için dışın sıyrılmış vakit
korkulu belkili uyuma sakın
bilirim dışarısı şâki’li olur o vakitler
bilsen
’ben adam olmam’ diyen kaç yatak arkadaşım
şimdi ’biz’ oldu!
’ben mutlu olmam’
demiyorum o bakımdan
dönmem
dönemem
’biz’ olmadan!
herkes en az sen kadar yürümeden coğrafyamda
bana piç demesinler anne
şehit de!
anasını bile pazarlayan bürokrat diliyle!

biz şehit filan değiliz anne!..



götürüp gömün beni
bir rum meyhanesine
ya da
çevreyi iyi bilen bir büyükle boğaza!
sadece tek mumluk bir fener yanar değil mi
tek bir örümcek ağ kurar
hoppa bir kadının paydaş yelpazesine
bıçkın naraların bile köreldiği muamma bir saatte
aç oku burjuva tasnifli o kahperenkli kitabı
ve sakın sorayım deme

bu canlar kimin için ölüyor! diye

o orospu çocuklarına!



ToprağınSesi






.