Ellerimde biriktirdiğim yağmurlara mı karıştın küçüğüm?

Oysa ben gözlerinin mavisinden bir bulut istemiştim
Cennet kokan saçlarından bir tutam sen

Aşkın tek ayak üstünde bekletildiği bir sınıfa düşüyorum küçüğüm
Notlarım, üç harf toplamının yirmi dokuz harfinden çıkarılıyor kağıtlara
İmlasız düşlere yakalanıyorum isimsiz uykularımın ardından

Yanaklarıma kefensiz defnediliyor bir kaç cümle
Ucundan tutamıyorum dünü
Oysa ben güçlüydüm küçüğüm

Hangi ömrün sonbahar yaprağına sıkıştın şimdi sen
Kaçıncı sayfasından çevirdin hayatımı
Sondan mı başladın beni okumaya küçüğüm?
Oysa ben, arap alfabesiyle yazılmış bir roman değilim

Hadi gel küçüğüm
Gel ki, tüm uzuvlarıma gömülmüş sensizliği çıkar fosilleşmiş yalnızlığımdan

Bekliyorum hâlâ küçüğüm
Neden yoksun?
Ve neden gelmiyorsun?



Yalnızlığımın sensizlik odasına kilitlendi yüreğim
Biri dur desin, siyah perdeli bir yaşamın dört duvarına
O, sen ol küçüğüm

Ismail Mancar