Bedenim de bitkin kan kaybından
yüreğim unutmayı unutunca
yaşamak adına yaşıyor gösterişte sürüklenerek
oysa çamurdandı hayallerim
şimdi gözyaşımda balçıklaştılar,
umut kaf dağının ardında hapsedilmiş
geçit yoktu
yıllar süren yaşam canavarıyla cenklerde
tükendim, yıkıp gitti zaman......
Ruh-beden ikilisi mahvoldu
yüreğimde de hal kalmadı umuda ulaşacak...
gözlerim, yüreğim seyirde
dilim lakırtıda sesim suskun
tenim süslenmiş aynaya küs
yürek patlamış, lav yatağı içim
nefesim alev çölde vahaya hasret
plastik güller takıyorum dikenlerime
hüzünlü şiirlere acı su damlatıyorum
en koyu rujla boyuyorum
neşelensin diye sancılı gülüşüm
ruhuma kahkahalar yolluyorum
dans ettiriyorum hayali umutlarımla
yaşamın ritmine uyamayıp kaçıyorlar
ölü suretimi renklensin diye boyuyorum
fırçam bile, ihanette tualden akıyor boyalar
kalemimle dudaklarını yukarı kıvırıyorum
siliyor geçmiş ve gelecek sahte gülüşümü
ehh be yeter sıkıldım seninle oynamaktan
yaşayacakların yaşadıklarından habersiz
senaryon tamamlanmış sessizce seyret
defterin dürülünceye kadar sonsuzlukta
sadece bir ah’ın kalacak sedalanarak
hissedip bilenlerin yüreğini yakarak...






DAĞÇİÇEĞİ