Gebe kalmış vedaların hasreti bulaşıyor ruhuna

Kime sorsan aynı adreste oturmuyor
Vazgeç çocuk kapıları yumruklamaktan
Bak, çürüdü ellerin artık

Dilini çevir bu yana çocuk
Alt üst et kışları baharlara
Sonra, savur acemi bir rüzgâra
Düştüğü yerde bırak onları çocuk

Sayfalarından kalma bir güne kapatıyorsun kendini
Yapma çocuk!

Sevdanın vuslat işlemeyen suyundan içiyorsun
Yırtık sabahlara uyanıyorsun sonra
Etme çocuk!

İçine çekiyorsun akrebi, yelkovanı
Anlasana! Vakit dolduruyorsun..

Ölümü avuçluyorsun kışın zemherilerinde
Bir avuç gözyaşına döküyorsun yüzünü
Ağlama çocuk!

Kimi sorsan, aynı adreste oturmuyor artık
Kime sorsan, gözleri hep suskunluğa kapanıyor
Batıyor sözlerin paslı hançer gibi kalplere
Yakıyor kibrit gibi cümlelerin
Tutuşuyorlar çocuk


İçime sıkışıyor kelimelerin, yüreğim tökezleniyor
Anlasana çocuk!
Nefes alamıyorum...

Gönderdiğin mektuplar kapı aralarında hala

Seni, ne lanet geceler anlıyor, ne güneş gündüzü aralıyor
Ne de sabahlar ağarıyor saatlerde
Seni bir ben anlıyorum
Vakit doluyor çocuk, vakit doluyor

Anlıyor musun çalınan kapıların boşluğunu?
Yitirmişler çoktan sevdanın hoşluğunu
Bitirmişler çocuk
Bitirmişler