12
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
3023
Okunma

Bir bir sönüyor umut sokağımda lambalar
Görünen sadece bir kor yüreğimi yakan
İnce bir sızı ruhumu parçalayan
Bir kilim gibi dokunurken sevgi
Ne de zormuş ilmek ilmek sökmek
Güneşin aydınlığında gömdün ya beni karanlığa
Sana uzanan ellerimi kırıp attın
Seninle dolup taşan yüreğimi yosmalara yem ettin
Çeyrek asrın mükâfatı aldatılmakmış
Ne de zormuş o sarı halkayı çıkarıp atmak
Değerler kolay yitiriliyormuş akreple yelkovanın arasında
Aşufte ruhlarda barınak aradığında gezgin ruh
Sessizce kanarmış sevgilinin açtığı yara
Anadan kıza mirasmış af duygusu
Diyelimki kalbim seni affetti ya sonrası
Ne de zormuş sevdiğini affetmek
Nehirleşen gözlerimi çevirebilir misin çöllere
Kırdığın erosun kanatlarını onarabilir misin
Önüme eğdirdiğin başımı kaldırabilir misin
Yeter mi gücün öldürdüğün benliğimi diriltmeye
Bilir misin ki sen
Anka sadece mitolojik bir masal
Kimse doğmamış tekrar küllerinden ....
5.0
100% (13)