Kimse ölmez bir yolun dilinin çakıl taşlılığında
bir mültecinin sınır dağlarındaki bakış açısında
şehir ışıklarının bir cinayet romanına dönüştüğü peri masallarında
ki her peri kendi tozuna aşıktır biraz
uçmak yaralanmak kargaşasında
bir yangının son saniyelerinde geride kalanlarız, hep bir ağızdan
yıkılmaya hazırlananlarız
arınmak külle çizilen bir coğrafyadır ruhumuzda


Coğrafyalarımızı kaybetmek tenimizin irkilmesine sessiz uyumaktır
çıplak kalmış bir yarının beklentisizliğinde
ki zaman geçer
hep geçer
İzi bize kalır adını hayat koyduğumuz yokuşlarımızda
Bu yüzden inmekten korkarız biraz
Boşluktan çıkma sevdalarımızda


Ben sana aşık bir yalanım demek için yazılan şiirlerde
içimiz şehir çöplüğü kadar berrakken
son yolculuğuna yeni yıkanmış bir cesedin boynundan öpücük almak
en azından hiç yaşanmamış bir aşka veda etme hakkıdır
harf harf muhtacızdır bu yüzden şafağa
tüm sefilliğimiz bu yüzden açlığımızdan daha onurludur


Her aşk tok bekler biraz ölümü
Her aşık ölüm orucuna doyumsuzdur


Bir biletle yüzleşirken yollar
bilek kesiklerimizde an an akan bir geçmiş geride kalır
façası omuzlarımızda bir roman havası çekeriz içimize
Tanrıyla dans etmek
sol tarafımızdan düşmemeye yeminli bir meleğin son arzusudur
hikayelerimizin sehpaları idam kokar çokça
bu yüzden sevgilinin koynunda asılmayı bekleyen bir yanımız
cümlelerini gizler aşka



Gece uyanmayı bekler
Haramiler şair olmayı
Her şiir kendi şehrine hırsızdır kaldırımlarda


Bazen
en fazla topuğunuzun kırılması kadar sendelenirsiniz duvarlarınızda
gölgelerinizin canı daha bir fazla acıyabilir mesela
bir vitrinin öteki yanıyızdır
geçmeye çalıştığımız taraf vazgeçtiğimiz taraftır
vazgeçilemeyecek kadar kutsaldır inançlığımızda


İnsan biraz kendisinin katili
biraz kendisinin maktülüdür bu yüzden
sayfayı çeviremeyecek kadar ağırlaşırken parmaklar
ön sözün içinde barınmak yaşanmamışlığın geri de kalanlarıdır
Daha yazılmamış bir romanı okumak gibidir aşk
Yazarı çoktan terk etmiştir şehri ...