_sefer öyküleri ezberledim
yastığımın ihanetine karşı
başımın üstünde
korkularımla kol kola
kır çiçeklerinin meçhul kokuları
kapalıyken gözlerim renkleri seçtim
duvağıma sarı, duvarıma erguvan
kışmış, üşümüşüm
üzerimde ceket var ağaçtan

kör bir bıçaktır yaramızı deşen
her eşildiğimizde bir yerlerimizden
döneriz rahmimize yeniden


_kabuksuz ağaç olsaydı ben olurdu
hangi patikaya sapsam karşımda
doğum sancısı
kanlı kefenin başında uzun saç
beyaz yaşmak
namlunun ucundaki elde
anason kokusu, ana nefesi
bu nasıl yaşamak?

İkiye bölünmüş derenin bir akarı
bulanık
bir akarının dibinden seçilir çakılları
bulutlar bihaber
belki haberdar
katil de doğuruyor analar


camın buğusuna ağlar
zaman gibi
gizlidir içindeki
kanatları uzanmıştır iki yanına
tutulmamıştır, zilliyetlidir eli

_oklar fırlatılır ellerime doğru
’ğ’ yalnızlığımdır
hiç bir kelime benimle başlamaz
dayanırım tüm cümlelerimle zırhına ağyarın
çelik kefen arafımı görür de ağlamaz


saçlarını kendi örer
ninnisi kendine
diyememiştir hiç kimseye öksüz
anne


damladan yağmura
ateşten küle
topraktan öksüze
öksüz de doğuruyor analar



kaldırımlara serer bakışını
kulağı adımlamaktadır dakikaları
karnında ince sızıdır oğul
damarlarında gezen kan değildir artık
ümüğüne dizilir sesler
yutkunmak ayrı ızdırap
uyumak ayrı bir cehennem
karabasan geceyi saran dosttur artık
yağmur sıvazlar belki sırtını
belki geçip giden ay bir selam verir
sıraya durur tek tek darağaçları
her adının yankısında belki
yaşamak en ağrılı hastalıktır artık



_üstünü örtüp ölü yapraklarla geleceğin
kollarını birbirine sarmış
yüreklerinde başka sevdalarla gezen sevgililerin
uzaklara bakışlarındaki umutsuzluktan
filizlenecek belkiyi çaldım
dünle bugün asında ıslak bir ayraç
yüzü eğrildikçe topuklarına
biraz daha kazdım sankiyi
şiirden
yanı kırık şarkılar aktı
detone bir hikaye saçıldı avuçtan
ben yoka kaldım,bari sen
ceketini giy ağaç


saalik döndü kapıdan
sibe değdi ayağı
sabi geldi aklına
döne döne varılır dünyanın ucuna
kapalı avuçlarla dağıtıldı sadakalar
oğulsuz ana da doğuruyor analar