ilk göçlere aldandım
darmadağın olmadan önce
şimdi gitmeyi bile bilmiyorum...

yağmurlarım bile aceleye geldi
üstün körü yalnız bırakıldım
ama basmakalıp sevemiyorum...

hiç yakacak gemilerim olmadı
çünkü okul yolunda bile
hep geride kaldım
renklerimse hep gride kaldı...

düşünceli pazar günlerim olsana
ağaçlar uzak ve telaşlı bir serinliğe teslim olsunlar
benimle olma istersen sevgili pazartesi...

herkesin birbirlerine mesafesi ayrı ayrı
banaysa ayrı ayrı kişilerin mesafeleri aynı
bense ayrı ayrı tüm mesafelere aynıyım...

yoksul bir gülü dalından koparıyorum
ellerime kanı bulaşıyor mevsimsiz bir isyanın
ihanetten rüyalarımda bile uzaklaşıyorum...

söylemeye dilim varmıyor
bizim hiç ortak acılarımız olmadı
nedeni aynı yalanın farklı hayatlarıydık...

gitmeyi istemek farklı gitmek farklı
hiç şehir görmeden de ayrılmayı öğrenir insan
düşlerde de aldatılır içtenliği bir sevdanın
ve yalnız yalnızlığın saflığı intihara dönüşebilir
aşksa hepsini kapsar...


kağan işçen...